پژوهشگران کانادایی در بررسی جدیدی دریافتند که انزوای ناشی از قرنطینه، زنان را بیش از مردان تحت تاثیر قرار میدهد.
به گزارش مجله خبری نگار؛ و به نقل از کالیفرنیانیوزتایمز، پژوهشگران "دانشگاه کلگری"(University of Calgary) کانادا در بررسی جدیدی، تاثیر تفاوتهای جنسیتی بر خواب و همدلی را طی دوره قرنطینه مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که زنان بیش از مردان، از خواب ضعیف، اضطراب، افسردگی و تروما رنج میبرند اما احساس همدلی بیشتری نسبت به مردان دارند.
این پژوهش، یکی از نخستین پژوهشهایی است که تغییرات خلق و خو و کیفیت خواب را طی دوره همهگیری کووید-۱۹ مورد بررسی قرار میدهد. دکتر "ورونیکا گواداگنی"(Veronica Guadagni)، سرپرست این پژوهش و گروهش، یک نظرسنجی آنلاین را بین ۲۳ مارس تا هفتم ژوئن سال جاری انجام دادند. طی این بازه زمانی، بسیاری از مدارس و مشاغل تعطیل شدند و مردم تا حد امکان در خانه ماندند تا از انتقال ویروس پیشگیری شود.
پژوهشگران، دادههای مربوط به ۵۷۳ شرکتکننده را که ۱۱۲ نفر از آنها مرد و بقیه زن بودند و میانگین سنی آنها ۲۵/۹ سال بود، مورد بررسی قرار دادند. بیش از ۶۶ درصد شرکتکنندگان داوطلب، کیفیت پایین خواب و بیش از ۳۹ درصد، افزایش نشانههای بیخوابی، اضطراب و پریشانی را گزارش دادند. نشانههای مربوط به خواب، افسردگی و اضطراب بیشتر در زنان دیده شد.
گواداگنی ادامه داد: این پژوهش به طور کلی نشان داد که زنان، اضطراب و افسردگی بیشتری را گزارش میکنند. نشانهها به مرور زمان و طولانی شدن دوره انزوا، بدتر شد. افزایش تدریجی اضطراب، افسردگی، کیفیت ضعیف خواب و تروما، هم در زنان و هم در مردان وجود داشت اما با گذشت زمان، برای زنان بیشتر شد.
همچنین، این پژوهش نشان داد که زنان در همدلی، توانایی درک احساسات دیگران و مراقبت از دیگران، نمرات بالاتری دارند. همدلی بیشتر با افزایش اضطراب، افسردگی و تروما همراه بود.
حدس پژوهشگران این است که نگرانی و اضطراب بیشتر زنان در رابطه با مراقبت از دیگران، نشاندهنده تفاوت نقشها و هنجارهای جنسیتی است.
دکتر "جوزپه لاریا"(Giuseppe Iaria)، از پژوهشگران این پروژه گفت: یافتههای این پژوهش، مرا متعجب نکرد. زنان کسانی هستند که این بار اضافه را به دوش میکشند. مراقبت کردن از خانواده و موقعیتهای بحرانی همیشه بار سنگینی بر دوش زنان بوده است.
وقتی نوبت به احساس داشتن در مورد دیگران میرسد، نمرات بالاتر مربوط به همدلی، برای زنان است. ممکن است همدلی به این معنی باشد که آنها دستورالعملهای مربوط به بهداشت عمومی مانند شستن دستها، فاصله اجتماعی و ماسک زدن را بیشتر رعایت میکنند.
گواداگنی گفت: اگر ببینیم که همدلی بالاتر، با رفتار شخصی در ارتباط است، میتوانیم انتظار داشته باشیم افرادی که بیشتر به دیگران اهمیت میدهند، احترام بیشتری برای قوانین قائل شوند. پژوهشهای آینده باید این فرضیه ویژه را آزمایش کنند.
پژوهشگران نتوانستند از دادههای شرکتکنندگان، به مشکلات مربوط به خواب و اضطراب پیش از قرنطینه دست پیدا کنند. لاریا گفت: ما نمیدانیم که تعامل میان خواب، سلامت روان و همدلی شرکتکنندگان، پیش از انزوای ناشی از قرنطینه چگونه بوده است.
لاریا و همکارانش امیدوارند که این پژوهش، آگاهی عمومی را به برخی از بینشها منتقل کند تا بدانند که برخی افراد، بیش از دیگران رنج میبرند. شاید این موضوع، به آگاهی و سازگاری بیشتر شرکا، همکاران و موسسات با زنان بیانجامد.
نظر پژوهشگران این است که تفاوتهای جنسیتی میتوانند در واکنشهای روانشناختی و رفتاری نسبت به همهگیری نقش داشته باشند. آنها باور دارند که این تفاوتها باید برنامهریزی مداخلات هدفمند روانشناختی در نظر گرفته شوند.
این پژوهش، در مجله "Frontiers in Global Women's Health" به چاپ رسید.
منبع: ایسنا